So-Lo

“Մեր դրոշը Աֆրիկայի Նուբա սարն եմ բարձրացրել” Ալեքսանդր Կարախանյանը` So-Lo-ն, Հոլանդիայում ռեփ է կարդում: 27 տարեկան է, հայուհու հետ է ամուսնացել ու ոչ մեկին խորհուրդ չի տալիս այլազգի հետ ամուսնանալ. “Հայից լավը չկա”: Հայերեն, անգլերեն լեզուներով էլ է ստեղծագործում, բայց երգերի մեծամասնությունը հոլանդերեն է: Հիմա  հայերեն լեզվով ալբոմ է պատրաստվում թողարկել: So-Lo-ի “Հայ եմ ես” երգը սիրվել է Սփյուռքում, իսկ Ալեքսանդրը Աֆրիկայում տեսահոլովակ է նկարահանել ու մեր դրոշը Սուդանի Նուբա սարն է բարձրացրել: - Ե՞րբ գրելուդ մուսան եկավ: - 2004 թվականին սիրահարվեցի մի հայուհու, որ արդեն կինս է: Չէի կարողանում զգացմունքներս արտահայտել, որոշեցի երգի խոսքեր գրեմ ու դրա միջոցով սերս արտահայտեմ: Դա դարձավ իմ առաջին երգը. անգլերեն է, ինչ սիրտս թելադրել է, գրել եմ: - Մինչ սիրահարվելդ ի՞նչ էիր անում: - Ֆուտբոլիստ էի ուզում դառնալ: Մորաքրոջս տղան ՀՀ հավաքականի եւ “Փյունիկի” ավագ Սարգիս Հովսեփյանն է, ցանկանում էի իր նման լինել, բայց այնպես ստացվեց, որ վնասվածք ստացա, հետո հանդիպեցի Գայանեին ու նոր ուղի ընտրեցի: - Որտե՞ղ ես ապրում: - Այսօր Հերենվեն քաղաքում եմ ապրում: Երեւանին նման է շատ, անգամ` անունով: Նիդեռլանդների հարավային Ֆրիսլենդ պրովինցիայի քաղաքներից է: - Ինչպիսի՞ն ես հիշում Երեւանը: - Շատ լավ եմ հիշում, 14 տարեկան էի, երբ տեղափոխվեցինք: Պետք է գամ, տեսնեմ Երեւանը: Մեր բակում ֆուտբոլի դաշտ չունեինք, ասֆալտի վրա էինք խաղում, քար էինք դնում, դա էլ մեր դարպասն էր դառնում: - Դու՞ էլ ես շատերի նման առաջին անգամ մանկապարտեզում  “տաղանդդ”  ցույց տվել: - Գնալուս առաջին օրը մեղու էր մտել մանկապարտեզ, փախչեցի ու հետո լացում էի, խնդրում, որ ինձ այնտեղ չտանեն: - Ես էլ եմ առաջին օրը փախել մանկապարտեզից :): Իսկ դպրոցում ի՞նչ հաջողություններ ես գրանցել: - Ներկայացումներ էինք պատրաստում: Շատ եմ ցանկանում թատրոնում խաղալ: Երաժշտական դպրոց եմ հաճախել: - Ռեփերին մշակված ձայն պետք չի՞: - Ռեփի մեջ երգելն այդքան կարեւոր չի, բայց ես երգում էլ եմ: Ինձ թվում է` նորմալ է ստացվում: - Ի՞նչ ոճերում ես հանդես գալիս: - Ռեփ ու R&B: Շատ էի լսում ռեփ կատարումներ ու սիրում 2 Pac, 50 cent: Հոլանդիայում մի 10 տարի է` ինչ նորաձեւ է դարձել ռեփ կատարելը, բայց հայտնի արտիստները շատ չեն ու ամերիկյան ռեփերներին չեն հասնի: - Քանի՞ երգ ունես: - 4 տարվա աշխատանք, մոտ 80 երգ: Հեղինակը ես եմ. տեքստերն էլ եմ ինքս գրում, իմ մտքերն եմ արտահայտում երգերումս: Մի հայ երիտասարդ կա` Masterbeatz-ը, իր հետ եմ համագործակցում: Ինձ համար մի քանի անգամ  ագրեսիվ երաժշտություն է գրել: Իմ գրածներն ավելի մեղեդային են ստացվում: - Ռոմանտիկ ռեփեր ե՞ս: - Չեմ կարծում, բայց սիրո մասին շատ եմ գրում: Հենց առաջին երգս` “Սիրահարված եմ”-ը այդ թեմայով էր: Կյանքից վերցրած երգեր են. չեմ սիրում ավտոմեքենայի, հարստության մասին ռեփ կարդալ: Ինչ տեսել եմ կյանքումս, ինչ ապրումներ եմ ունեցել, դրանք եմ ներկայացնում: - Կյանքդ պատմիր :): - Եկանք այստեղ, մարդիկ այնքան սառն էին, մեզ դժվար էին ընդունում, տեղ չէին տալիս: Այդ պատճառով շատ խնդիրներ ունեի: - Շատ ե՞ս կռիվ արել դպրոցում: - Սկզբից շատ: Հայկական մենթալիտետից էր: Հետո կամաց-կամաց հասկացա` կռվելով ոչնչի չեմ հասնի: Սկսեցի բանի տեղ չդնել, անցավ-գնաց: - Հայ ընկերներ շատ ունե՞ս: - Հայ համայնքը գնալով մեծանում է: Բոլորն ինձ ճանաչում են որպես հայ արտիստ: Բելգիայից էլ են շատերը ճանաչում: - Որտե՞ղ ես երգում: - Միջոցառումների ժամանակ եմ երգում, հրավիրում են հաճախ: - Ձայնասկավառակ ունե՞ս: - Անցյալ տարի առաջին CD-ս թողարկեցի: Քանի որ բեմական անունս So-Lo է` ամեն ինչ ինքս եմ անում` “սոլիստ” եմ: Սկզբում խումբ ունեի, հետո որ մենակ էի ստեղծագործում, սկավառակս անվանեցի “So-Lo gaat solo” ` “Սո-լո-ն ամեն ինչ մենակ է անում”: Անտուն մարդկանց մասին երգ ունեմ CD-ում, հայերեն ու անգլերեն լեզուներով մորս ու բոլոր մայրերին նվիրված երգ ունեմ: Մայրս հուզվում ու լացում է այն լսելիս: Ցեղասպանության մասին էլ երգ ունեմ: Հոլանդիայի Ասսեն քաղաքում Հայոց ցեղասպանությանը նվիրված հուշարձան-խաչքար են տեղադրել անցյալ տարի ապրիլին, հենց այդտեղ էլ տեսահոլովակն եմ նկարահանել: - Երգերդ հեռարաձակո՞ւմ են: - Մարզերում ռադիոներով հնչում է, հեռուստատեսությամբ էլ ցուցադրում են, բայց ամբողջ պետությունում դեռ հայտնի չեմ: Բայց… - Ի՞նչ` բայց: - Աղքատության եւ դժվարության մեջ ապրող երեխաների մասին երգ էի գրել`  “Kinderen in nood”: Երաժշտության որոշ հատվածներ վերցրել եմ Քրիստինե Պեպելյանի “Մայրիկ” երգից: Հոլանդիայի բարեգործական ընկերություններից մեկն երգս լսեց եւ առաջարկեց մեկնել Սուդան` Դարֆուրի կոնֆլիկտի մասին վավերագրական ֆիլմի նկարահանումներին մասնակցելու: Որպես լրագրող եմ հանդես գալիս այդ ֆիլմում. հարցազրույցներ էի անցկացնում բնակիչների հետ: - Դա ե՞րբ էր: - 2007 թվականի մայիսին եմ Աֆրիկա մեկնել: Տեսահոլովակս էլ այնտեղ նկարահանեցի: Երեւի առաջին հայերից մեկն էի Դարֆուրում: Երկու շաբաթ մնացինք, շատ դժվար էր, դպրոցներ, մանկատներ էինք այցելում: Այդ վավերագրական ֆիլմը, որի ընթացքում իմ երգն էր հնչում, ցուցադրեցին Հոլանդիայի Հանրային հեռուստատեսությամբ: Բայց տեսահոլովակս շատ չեն ցուցադրում, ասում են` կոմերցիոն չի: - Ինչո՞ւ քեզ ընտրեցին: - Երգս էր հուզել: Շատ էին հավանել` խոսքերը, երաժշտությունը: Միշտ հեռուստատեսությամբ ասում են, որ օգնենք երեխաներին` փող փոխանցելով, ես էլ ազդվեցի ու այդ երգը գրեցի: - Շապիկներիդ հայկական դրոշ է նկարած: - Բա մեր դրոշը բարձրացրել եմ Սուդանի Նուբա սարի գագաթը: - Հայ ռեփերներին հավանո՞ւմ ես: - Հ.Տ. Հայկոն, Միշոն լավ երգեր ունեն: - Դաջվածքներ, ծանր վզնոցներ չունե՞ս: - Չէ, ես համեստ եմ, դաջվածք չունեմ, մի խաչ ունեմ: Համեստ ռեփեր եմ ես: Ինձ համար ավտոմեքենան, հարստությունը նշանակություն չունեն, ես գտել եմ իմ հարստությունը, շուտով երեխա եմ ունենալու: - Ռեփերությամբ կարողանո՞ւմ ես գումար վաստակել: - Հա, ստացվում է: Ձայնասկավառակս էլ է վաճառվում: - Այլ բիզնես ունե՞ս: - Չէ, հիմա պրոդյուսերություն եմ սովորում, ցանկանում եմ նաեւ իրավաբանություն ուսումնասիրել, որ երաշխիք ունենամ: Եթե երաժշտական կարիերաս չստացվի, այլ գործ կունենամ: Ցանկանում եմ Հայաստան գալ ու հայ հանդիսատեսի համար ելույթ ունենալ: Զրուցեց  Լիլիթ Բաբայանը /Bravo.am/ Լուսանկարները` So-Lo-ի անձնական արխիվից